Het eeuwige vuur is het derde boek uit de Kingsbridge-saga van Ken Follett (2017) maar heel goed los te lezen. Na de successen van de De Pilaren van de Aarde en Brug naar de Hemel waren de verwachtingen van de fans groot, gelukkig stelde dit boek niet teleur. Dit deel is een losstaand verhaal.

Idolaat zijn van middeleeuwse geschiedenis en gek op Engeland, Europa, Vikingen, de Tudors en spannende verhalen in het algemeen én nog nooit iets gelezen van Follett…dát kon natuurlijk niet… Dus de stoute schoenen aangetrokken en begonnen in de dikke pil Het eeuwige vuur (‘A Column of Fire’).

Het verhaal start in het midden van de 16e eeuw in 1558. Het is de tijd van de opkomst van het protestantisme. Die ‘ketterij’ is in heel Europa nog verboden en wordt bestraft met de brandstapel. Het verhaal begint net voor de protestante koningin Elizabeth in Engeland aan de macht komt.

De politiek wordt gestuurd door religieuze strijd en de drang naar macht. Het hoofdpersonage Ned Willard en zijn naasten moeten elk een kant kiezen en de spanning wordt op de spits gedreven door de kroning van de protestantse Elizabeth I van Engeland. Haar koningschap wordt betwist door het katholieke Europa. Informatie en kennis worden de sleutel tot het verijdelen van moordaanslagen, opstanden en invasies.

Binnen een structuur van een onmogelijke liefde, omringd met de thema’s uit die tijd, zet Follett een tijdspanne van 60 jaar uiteen. We volgen het levensverhaal van meerdere hoofdpersonages. Dat deze verhaallijnen zich op verschillende locaties in Europa afspelen maakt het verhaal soms wat complex maar ook spannend en interessant.

Krachtige personages vertellen hun verhaal. Verschillende achtergronden en belevingingswerelden nemen je mee naar woelige tijden en drama’s. Follett slaagt er op die manier in om verschillende politieke standpunten een morele grond te geven waar de lezer zich mee verbonden kan voelen.

Het verhaal bevat ook enkele historische duidingen die de lezer een beter begrip geven van het dagelijkse leven in het Europa van de 16e eeuw. Van de welvaartsverschillen tussen de verschillende standen maar ook van de broosheid van die welvaart en het systeem.

Ik vond het een spannend en zeer onderhoudend en leerzaam boek. Aangenaam en tegelijk aanzettend tot denken over een thema dat nog steeds actueel is. Dit epos van Ken Follett is, mijns inziens, bijna verplichte kost voor elke boekenliefhebber en voor mij het begin van een nieuwe verslaving!