Als baby wordt Flin, terwijl hij met zijn ouders in het bos is (zijn ouders zitten te eten en vallen daarna in slaap), vastgegrepen door twee gele klauwen. Hij wordt
opgetild en drijft naar het nest van de arend waar hij aan de kuikens zal worden gevoerd. Maar hij heeft geluk. De kuikens waren net weggegrist door een veelvraat en verbaasd kijkt de vrouwtjesarend naar haar jammerende buit…Flin groeit op in het nest van de arenden. Vijf jaar zit hij daar totdat hij uit het nest valt. Vliegen lukt niet maar Flin leert hippen en langzaam leert hij voor zichzelf te zorgen. “Zo leefde hij als een arend zonder vleugels”.

Op een middag leert hij Mono de dwerg kennen, een dwerg met twee hoofden. Het eerste wat Flin van Mono leert is dat hij niet hoeft te hippen maar gewoon kan lopen. Vanaf het eerste moment zijn ze onafscheidelijk. Het volgende wat hij leert van Mono is dat hij een mens is en dat wordt hem duidelijk als hij zichzelf in het meer weerspiegelt ziet. Die hele zomer past Mono op Flin en de ouders van Flin, de arenden, komen af en toe naar beneden om te kijken hoe het gaat. Zo verlopen dagen, maanden, jaren.

Dan ontmoet Flin de eenhoorn Juniper. Juniper is verliefd op een meisje dat elke dag naar de rand van het bos komt om hem door zijn manen te aaien. Flin ziet voor het eerst iemand die echt op hem lijkt en is betoverd. Dan wordt het dorp, waar het meisje woont,  aangevallen door een draak. De draak neemt een mensenkind mee, het meisje Solange. Flin, Mono en Juniper gaan naar haar op zoek en er begint een spannend avontuur waarbij ze niet alleen het meisje terugvinden, maar ook leren over liefde en zichzelf. Als ze terug keren naar het dorp zien de dorpelingen in Flin een duivel en wordt hij ter dood veroordeeld. Met een list weet Flin de dorpelingen voor zich te winnen.

Een fijn boek waar je heel lang in wilt blijven lezen. Het verhaal wordt ook wel een sprookje genoemd en ook weer niet. Het heeft wel alles in zich wat een sprookje nodig heeft: Een sarcastische, egocentrische eenhoorn, een dwerg met twee hoofden, een hoofdpersoon die denkt dat hij uit een ei komt maar ook een slechterik, een draak en een magisch bos. En het is een verhaal met een boodschap zoals elk sprookje een boodschap bevat.

Toch zegt Mono in het verhaal : “Dit is geen sprookje. En dat gaat het ook niet worden”. Geen ‘lang en gelukkig’ want er gebeuren altijd dingen die je niet verwacht. “De prins verliest zijn haar en hij krijgt kiespijn of hooikoorts.”

Er worden grote thema’s behandeld als vriendschap en liefde, jaloezie en verraad, leiderschap en volgzaamheid en het is uiteindelijk vooral een reflectie op de mensheid. Flin moet kiezen of hij bij die mensen wil horen of niet en alles hangt af van zijn liefde voor Solange. Betekent die liefde dat hij een mens is ?

Het is een verhaal voor kinderen van 9 jaar en ouder. De taal in het boek is zo verrassend en mooi, dat dit zeker bijdraagt tot verrijking van de woordenschat bij kinderen. Daarnaast bevat het verhaal de nodige humor. Vaak lees je met een lach op je lippen.

Van de uitgeverij weten we dat de auteur Henry Lloyd een pseudoniem is evenals de illustrator Laurens Rawie. Waarschijnlijk is het dezelfde persoon. 

Het boek is genomineerd voor de Woutertje Pieterse Prijs 2020.