Zoveel verhalen in één en toch één verhaal. Waanzinnig spiralend om elkaar heen, door elkaar verweven en met een prachtige ontknoping.

Wat hebben we:  

1. een eeuwenoude verhaal, op papyrus en deels vergaan; Wolkenkoekoeksstad door Antonius Diogenes (het verhaal van Aethon)

2. Konstance in een ruimteschip, in de toekomst, al jaren op weg naar een verre planeet, samen met een geselecteerd gezelschap. 

3. een bibliotheek in Lakeport VS in 2020 met de levensverhalen van Zeno en Seymour. 

4. 15e eeuw met Anna in Constantinopel en Omeir, in Bulgarije, op weg daarnaartoe in het leger van een sultan. 

Wat de verbindende schakel is? Verhalen. Verhalen verbinden de wereld, verbinden mensen, gebeurtenissen en kunnen de wereld en mensen veranderen. 

En het gaat over vrede en oorlog, over de wereld beter maken (dat wat we bijvoorbeeld zelf met social media doen: doen alsof en dan plaatjes van onze 'prachtige' levens plaatsen). Of het ware verhaal, en dat is?? Zoeken naar het groenere gras en erachter komen dat het 'hier' ook goed en mogelijk
wel beter is. 

In ruim 600 pagina's ga je bovenstaande levens door, lees je de zoektocht naar beter, mooier, anders. Ga je nadenken ook, al lezend, over 'vooruitgang'. Wat stellen we ons daar eigenlijk bij voor en hoe positief is dat eigenlijk? En wat kun je er tegen doen? Kleine protesten, vergelijkbaar met een klimaatmars nu, of ketenen aan bomen om sloop tegen te gaan. Wat voor zoden zet het aan de dijk? En waar gaan we heen?

Uiteindelijk blijven de verhalen en dus de bibliotheken die ze verzamelen en beschikbaar blijven stellen.